สิ่งที่คุณต้องการรู้เกี่ยวกับการรักษาบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน
admin | สิงหาคม 28, 2015 | ธรรมชาติป้องกันการอักเสบอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนหรือ STI หมายถึงความเสียหายไปยังกล้ามเนื้อ, เส้นเอ็นและเส้นเอ็นของร่างกาย. ทั้งสามให้รั้งธรรมชาติสำหรับโครงสร้างกระดูกของร่างกายกับรูปแบบของการได้รับบาดเจ็บใด ๆ. เอ็นมีความรับผิดชอบสำหรับการเชื่อมต่อสองคนหรือมากกว่ากระดูกและรักษาเสถียรภาพของข้อต่อ. เส้นเอ็น, ในทางกลับกัน, มีความรับผิดชอบสำหรับการแนบกล้ามเนื้อกระดูก. บางส่วนของการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อที่พบมากที่สุดนุ่มรวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพียงน้ำตาเอ็นร้อยหวาย, ดึงกล้ามเนื้อน่อง, ข้อเท้าแพลง, เอ็นไหล่ที่ทำให้เครียด, ฯลฯ. การรักษาอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนถูกต้องและการจัดการจะต้องมีการตั้งข้อสังเกตมากที่สุดของเวลา.
จำได้ว่าแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างความเครียดและแพลงเสมอ. สายพันธุ์หมายถึงการแตกหรือฉีกขาดของกล้ามเนื้อหรือเส้นเอ็น, ในขณะที่แพลงหมายถึงการแตกหรือฉีกขาดลือที่จะเอ็น. เวลาส่วนใหญ่, การบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนสามารถทำให้เกิดรอยช้ำ, ความเจ็บปวด, บวมและการสูญเสียของฟังก์ชั่น.
มีสองประเภทพื้นฐานของการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อน. เหล่านี้เป็นอาการบาดเจ็บเฉียบพลันและมากเกินไป. ได้รับบาดเจ็บเฉียบพลันมักจะเกิดจากการบิด, ตกหรือระเบิดให้กับร่างกาย. ได้รับบาดเจ็บที่อยู่ในหมวดหมู่นี้ ได้แก่ contusions, เคล็ดขัดยอกและสายพันธุ์. ในทางกลับกัน, การบาดเจ็บมากเกินไปหมายถึงการได้รับบาดเจ็บใด ๆ ที่ค่อยๆพัฒนาอยู่ตลอดเวลาเนื่องจากกิจกรรมซ้ำแล้วซ้ำอีกในการแข่งขันกีฬาหรือกิจวัตรประจำวันอื่น ๆ. ซ้ำแล้วซ้ำอีกกิจกรรมที่ร่างกายสามารถก่อให้เกิดบริเวณของร่างกายไม่ให้มีเวลาเหลือเฟือที่จะรักษาระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. bursitis และ tendinitis เป็นเพียงสองของกิจกรรมที่อยู่ในหมวดหมู่นี้.
การวินิจฉัยการบาดเจ็บ
การวินิจฉัยโรคมักจะเริ่มต้นด้วยการตรวจสอบประวัติทางการแพทย์ของผู้ป่วย. แพทย์จะต้องถามคำถามที่จะทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับรายละเอียดของการบาดเจ็บ. วิธีการวินิจฉัยอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนก็คือผ่านการตรวจสอบทางกายภาพของพื้นที่ที่ได้รับบาดเจ็บ. นอกจากนี้ยังมีกรณีขัดแย้งการตรวจสอบต่อไปเช่นรังสีเอกซ์และ MRI ที่มีความจำเป็นต่อการวินิจฉัยการบาดเจ็บ.
การใช้ ricer
R.I.C.E.R. วิธีการอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของการเริ่มต้นการรักษาอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนที่มีประสิทธิภาพสูงสุด. วิธีนี้เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ต่อไปนี้: ส่วนที่เหลือ, น้ำแข็ง, การอัด, ระดับความสูงและส่งต่อผู้ป่วยที่เหมาะสมการรักษาทางการแพทย์. เมื่อวิธีการนี้ถูกนำไปใช้ทันทีหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ, มันแสดงให้เห็นว่ามันมีนัยสำคัญสามารถลดเวลาของการกู้คืน.
เป็นพื้น, มีเป็นจำนวนมากของเลือดออกรอบเว็บไซต์ได้รับบาดเจ็บเมื่อเนื้อเยื่ออ่อนได้รับบาดเจ็บ. มีเลือดออกมากเกินไปก่อให้เกิดอาการบวมรุนแรง, ก่อให้เกิดปลายประสาทที่จะได้รับแรงกดดันมากเกินไป, ส่งผลให้ในความเจ็บปวดเพิ่มขึ้น. ด้วยความช่วยเหลือของวิธีการนี้, คุณสามารถลดอาการปวด, จำกัด การเกิดความเสียหายต่อเนื้อเยื่อของคุณและยกระดับกระบวนการบำบัด.
วิธี R.I.C.E.R. วิธีการทำงาน
ส่วนที่เหลือ
มันเป็นสิ่งสำคัญว่าคนที่ทุกข์ทรมานจากการบาดเจ็บของเนื้อเยื่อจะใช้เงินเพียงพอของส่วนที่เหลือในขณะที่การทำให้แน่ใจว่าพื้นที่ที่ได้รับบาดเจ็บจะถูกเก็บไว้ยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่. นอกจากนี้ยังอาจจะมีความจำเป็นที่จะสนับสนุนที่ได้รับบาดเจ็บพร้อมกับรั้งหรือสลิง. การทำเช่นนี้จะช่วยลดการไหลของเลือดไปยังพื้นที่ที่ได้รับบาดเจ็บและป้องกันความเสียหายของเนื้อเยื่อต่อไป.
น้ำแข็ง
นี้เป็นหนึ่งในส่วนที่สำคัญที่สุดของ R.I.C.E.R เพราะมันมีผลกระทบมากที่สุดในการลดการมีเลือดออก, อาการปวดและบวม. ก็จะแนะนำว่าน้ำแข็งจำเป็นต้องใช้ทันทีที่ได้รับบาดเจ็บที่เกิดขึ้น. วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำนี้คือการวางน้ำแข็งบดในถุงพลาสติก. กระนั้น, คุณยังสามารถใช้แพ็คเย็นเชิงพาณิชย์หรือบล็อกของน้ำแข็ง. เมื่อใช้น้ำแข็งไปยังพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ, ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณไม่ได้ใช้มันกับผิวโดยตรงเท่าที่จะสามารถทำให้เกิดการไหม้น้ำแข็ง, ทำให้เกิดความเสียหายต่อผิว. สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำคือการห่อน้ำแข็งในผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ๆ เพื่อปกป้องผิว.
การอัด
การบีบอัดสามารถช่วยให้คุณบรรลุสิ่งที่สอง. เป็นครั้งแรก, มันมากสามารถลดปริมาณของเลือดและบวมในพื้นที่ได้รับผลกระทบ. ที่สอง, จะช่วยในการให้การสนับสนุนสำหรับพื้นที่ที่ได้รับบาดเจ็บ. คุณสามารถทำได้โดยใช้ บริษัท และยืดหยุ่นผ้าพันแผลการบีบอัดเพื่อให้ครอบคลุมพื้นที่ได้รับผลกระทบ. คุณต้องให้แน่ใจว่าพื้นที่ทั้งหมดได้รับการคุ้มครอง.
การยกระดับ
และนี่ก็เป็นแง่มุมที่คุณจำเป็นต้องเก็บไว้ในใจอีก. คุณจำเป็นต้องยกระดับพื้นที่ได้รับบาดเจ็บเหนือระดับของหัวใจตลอดเวลาถ้าเป็นไปได้. นี้สามารถช่วยลดเลือดออกและบวมในพื้นที่ได้รับผลกระทบ.
การอ้างอิง
ขอแนะนำให้คุณปรึกษาแพทย์, แพทย์กีฬาหรือการบำบัดโรคทางกายที่มีคุณภาพถ้าได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงพอสำหรับคุณที่จะจัดการ. การทำเช่นนี้จะช่วยให้คุณได้รับการวินิจฉัยที่ถูกต้องของการบาดเจ็บ. หากได้รับบาดเจ็บได้รับการวินิจฉัยอย่างถูกต้องโดยมืออาชีพ, จากนั้นคุณสามารถตัดสินใจไปกับโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพที่จะช่วยลดช่วงทดเวลาบาดเจ็บ.
สิ่งที่ต้องทำหลังจากการรักษา
เมื่อเริ่มต้นการบาดเจ็บได้ตัดสิน, คุณจำเป็นต้องมีจุดมุ่งหมายที่จะฟื้นอย่างเต็มรูปแบบของการเคลื่อนไหวของข้อต่อของคุณ, เส้นเอ็นและกล้ามเนื้อ. สำหรับคุณที่จะสามารถที่จะได้รับในมือในการรักษาและการออกกำลังกายที่เกี่ยวข้อง, คุณต้องการที่จะได้รับในการติดต่อกับนักกายภาพบำบัดของคุณ. มันเป็นสิ่งสำคัญที่คุณสนับสนุนกล้ามเนื้อได้รับบาดเจ็บโดยระหว่างการออกกำลังกายเสริมสร้างความเข้มแข็ง. สำหรับคุณที่จะสามารถป้องกันการบาดเจ็บอีกและสำหรับคุณที่จะกลับมาทำกิจกรรมประจำวันของคุณ, คุณต้องให้แน่ใจว่าการสนับสนุนที่เหมาะสมจะได้รับไปยังพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบในระหว่างขั้นตอนการกู้คืนต้น. พูดคุยกับนักกายภาพบำบัดของคุณเพื่อทราบชนิดของการออกกำลังกายให้เหมาะกับความต้องการของแต่ละบุคคล.
นอกเหนือจากการประคบน้ำแข็ง, คุณยังสามารถใช้ความร้อนเพื่อบรรเทาอาการปวดกล้ามเนื้อ, เพิ่มการไหลเวียนของเลือดและการขยายเนื้อเยื่ออ่อน. โปรดจำไว้ว่าน้ำแข็งประคบร้อนและไม่ใช่สำหรับทุกคน. คุณต้องถามนักกายภาพบำบัดครั้งแรกของคุณก่อนที่จะตัดสินใจ.
ข้อสรุป
รักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนจะเป็นตัวกำหนดอัตราของการกู้คืนสำหรับการบาดเจ็บ. ดังนั้น, คุณต้องปฏิบัติตามการรักษาที่จำเป็นทั้งหมดและการบำรุงรักษาตามมาเพื่อให้แน่ใจว่าได้รับบาดเจ็บถูกนำตัวไปดูแลอย่างดี. ด้วย, พูดคุยกับมืออาชีพเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำตามที่พวกเขามีความเชี่ยวชาญและความรู้ในการจัดการกับการบาดเจ็บ. มีการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนไม่ได้เป็นสิ่งที่จะประเมินเท่าที่จะสามารถทำให้เกิดอาการที่รุนแรงและความเจ็บปวด. ที่เหมาะสมการรักษาอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนจะต้องมีการติดตามตลอดเวลา.
